Sakramenty i pogrzeb

Spowiedź Św.

przez cały tydzień:
15 min przed Mszą Św.

w I piątek miesiąca:
podczas nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego w Witoszynie o 15:50 (od maja)
oraz dla dzieci i młodzieży w Wymiarkach od godziny 16:30.

Wierni, którzy przystępują do sakramentu pokuty otrzymują od miłosierdzia Bożego bezwarunkowe przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu grzesząc zadali ranę. Należy zwrócić uwagę, by godnie przeżyć ten sakrament. Konieczne jest spełnienie pięciu warunków, a mianowicie:

• rachunek sumienia,
• żal za grzechy,
• mocne postanowienie poprawy,
• szczera spowiedź,
• zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.

Chrzest Św.

Chrzest Święty - pierwszy i najważniejszy sakrament. Tradycja Kościoła i mądrość jego zbawczego posługiwania przekonują, że do doświadczenia skutków chrztu świętego należy się odpowiednio przygotować. Z racji powszechnego udzielania chrztu dzieciom, obowiązek ten zostaje przeniesiony na rodziców i chrzestnych. Tym bardziej, że rodzice i chrzestni są postrzegani jako reprezentanci wspólnoty Kościoła, którzy składają odpowiednie gwarancje, zwłaszcza przez świadectwo życia, że w osobistym życiu dziecka, dokona się prawdziwy i pełny rozwój wiary.

Przygotowanie do chrztu obejmuje:

• prośbę o udzielenie chrztu - którą wyrażają osobiście rodzice dziecka podczas spotkania w kancelarii z proboszczem. Podczas tego spotkania ma miejsce pierwsza katecheza chrzcielna;
• dokonanie urzędowego zapisu w księdze zgłoszeń chrztu - na podstawie: odpisu aktu chrztu z USC, aktu małżeństwa rodziców oraz danych personalnych rodziców i chrzestnych np. na podstawie dowodu osobistego;
• spotkanie z rodzicami i chrzestnymi - na które rodzice chrzestni powinni dostarczyć zaświadczenia kwalifikujące ich do roli chrzestnych. Spotkanie to jest zarazem okazją do omówienia liturgii chrztu.

Kościół stawia przed chrzestnymi następujące wymagania (por. kan.874):

• powinni być wybrani przez rodziców dziecka lub przyjmującego chrzest;
• powinni wyrazić gotowość podjęcia się tego zadania;
• powinni mieć ukończone 16 lat;
• być praktykującymi katolikami i przyjąć już sakrament bierzmowania;
• prowadzić życie eucharystyczne;
• żyć zgodnie z wiarą;
• być wolnymi od zaciągnięcia kary kościelnej np. ekskomuniki za przerwanie ciąży;
• powinni nie być rodzicami naturalnymi dziecka.

Wymagania kanoniczne jasno wskazują, że zdecydowanie nie należy wybierać na chrzestnych ludzi przypadkowo wybranych lub przygodnych, kierując się względami towarzyskimi. Kościół przypomina, że nie można dopuszczać do pełnienia tego urzędu osób żyjących bez ślubu kościelnego.

I Komunia Św.

Wymagane dokumenty:

• metryka chrztu dziecka
• jeśli dziecko nie należy do naszej parafii należy przedstawić zgodę własnego proboszcza na przystąpienie do I Komunii Świętej

Bierzmowanie

W naszej parafii przygotowanie do tego sakramentu odbywa się w czasie katechizacji w szkole. Kandydat(tka) do sakramentu bierzmowania nie może zrezygnować z uczęszczania na lekcje religii w szkole. Gdy sakramentu dojrzałości chrześcijańskiej nie ma osoba dorosła, wolę przyjęcia tego sakramentu winna oznajmić osobiście duszpasterzowi np. podczas kolędy. Indywidualne przygotowanie dorosłych do bierzmowania odbywa się co pewien czas w okresie Wielkiego Postu i nie jest czymś nadzwyczajnym.

Wymogi stawiane świadkowi bierzmowania:

• został wskazany przez rodziców lub przyjmującego bierzmowanie;
• jest odpowiednią osobą w wyznawaniu wiary (zaświadczenie);
• ma ukończone 16 lat;
• jest katolikiem bierzmowanym;
• przystępuje do Komunii świętej;
• prowadzi codzienne życie zgodne z wiarą;
• jest wolną osobą od kary kościelnej;
• nie jest ojcem lub matką bierzmowanej osoby.

Małżeństwo

Celem jest dobro małżonków oraz zrodzenie i wychowanie potomstwa. Dlatego wymaga ono odpowiedzialnego przygotowania. Kandydaci powinni zgłosić się w kancelarii parafialnej przynajmniej trzy miesiące przed planowaną datą ślubu na pierwszą rozmowę z duszpasterzem. Ponieważ ranga tego sakramentu jest bardzo wysoka, nupturienci przy indywidualnej rozmowie dowiadują się, co i w jaki sposób należy przygotować i dostarczyć do kancelarii.

Wymagane dokumenty:

• aktualne, tj. z datą do 3 miesięcy wstecz, metryki chrztu „świeżość” metryki daje pewność, że nie ma mowy o bigamii lub innej nieprawidłowości, ponieważ na metryce chrztu odnotowuje się zawarte małżeństwo kościelne, święcenia lub śluby zakonne, czasem poświadcza się też sakrament bierzmowania,
• dowody osobiste,
• ostatnie świadectwo katechizacji,
• świadectwo bierzmowania (o ile nie odnotowano na metryce chrztu),
• zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie przedmałżeńskiej,
• zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego (niezbędne gdy małżonkowie chcą, aby ślub kościelny pociągał za sobą również skutki cywilno-prawne – tzw. ślub konkordatowy) lub akt ślubu, jeśli wcześniej zawarto związek cywilny.

Namaszczenie chorych

W Kościele katolickim Namaszczenie chorych zostało odnowione w wyniku Reformy liturgicznej soboru watykańskiego II. 30 listopada 1972 roku papież Paweł VI wydał na ten temat konstytucję Sacram Unctionem Infirmorum. Współcześnie kładzie się nacisk na znaczenie uzdrawiające namaszczenia. Jak zauważył Katechizm Kościoła Katolickiego, choć w historii udzielania tego sakramentu doszło do ewolucji w kierunku rytu przedśmiertnego, jednak nigdy nie zapomniano o jego mocy przywracania zdrowia ciała i duszy

Do obrzędu używa się oleju chorych (łac. oleum infirmorum), poświęconego przez biskupa w Wielki Czwartek lub przez delegowanego kapłana. Sakrament ten dana osoba może przyjąć wielokrotnie, ilekroć nastąpi u niej znaczące pogorszenie stanu zdrowia (KKK 1515). Jeżeli choroba uniemożliwia spowiedź, łaską sakramentu, jako aktu Kościoła, któremu zostało powierzone zadanie rozwiązywania i związywania (por. Mt 18,18) jest także odpuszczenie grzechów.

Trzy sakramenty, namaszczenie, jako sakrament Ducha Świętego, udzielane razem z poprzedzającą je spowiedzią (= sakramenty uzdrowienia) i następującą po nim Eucharystią – są w pewnym sensie odpowiednikiem Sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. Z reguły, w pierwszych wiekach Kościoła udzielano ich w następującej kolejności: w czasie Nocy paschalnej najpierw był chrzest, po którym następowało namaszczenie bierzmowania, a następnie ochrzczonych prowadzono na wspólną Eucharystię, włączając ich do wspólnoty Kościoła, jakby byli już w nowo odzyskanym raju.

Namaszczenie chorych nie jest sakramentem przeznaczonym dla tych, którzy przeżywają ostatnie chwile życia i są faktycznie w stanie agonii, ale odpowiednią porą na przyjęcie tego sakramentu jest czas, kiery wierni przeżywają zagrożenie niebezpieczeństwem śmierci z powodu choroby lub starości.

Nie wolno udzielać sakramentu namaszczenia chorych w dwóch przypadkach:

• gdy jest pewne, że chory już umarł;
• gdy chory z uporem trwa w jawnym grzechu śmiertelnym i zachowuje postawę obojętności wobec nawrócenia.

Pogrzeb

Wszelkie sprawy związane z planowaniem chrześcijańskiego pogrzebu prosimy rozpocząć od rozmowy w Proboszczem (choćby rozmowy telefonicznej)